Eskilerimiz söz söyleme sanatına “belâgat” derlerdi.
Düşünmek ile konuşmak arasında büyük fark vardır. Hatta bunlarla yazmak arasında daha da büyük fark vardır. Birçok insan bunlardan sadece birinde çok başarılı olabilir. Ama diğerlerine gelince biraz çekimser kalır ve bir türlü derdini anlatamaz.
Bazı insanların analitik (çözümlemeli) düşünce yapıları vardır. Anında olayı çözerler. Bazı insanlar ise bu düşündüklerini kaleme almada inanılmaz yetenek sahibidirler. Ama gelin görün ki bir türlü derdini anlatamazlar. Hepsini aynı beceri ile kullanan insanlar ise hayatta çok başarılı olurlar. Düşünün ki bir insan, bir olayı anında çözüyor ve bunu çok güzel sözler ile ifade ediyor. Bir de çok güzel yazıya döküyorsa, işte bu onun için muhteşem bir sonuçtur.
Hepimizin başına zaman zaman gelmiştir. Aşırı sevgimizden kaynaklanan bir çeşit hırçınlık yaşarız. Karşımızdakine sevgimizi anlatmak yerine, tavrımız ve söylemlerimizle onu hırpalar, incitiriz. Çünkü düşündüklerimizi bir türlü ifade edemeyiz. Ama belki de ona mektup yazarsak güzel ve anlamlı sözler vasıtası ille harika şekilde derdimizi anlatabiliriz. Bazen eleştiri yapmak isteriz. Bunu da dost acı söyler kılıfına uydururuz. Aslında amacımız karşımızdakini çok sevdiğimiz için onun zarar görmesini engellemek istememizden kaynaklanır.
Ama bazen öylesine bir eleştiri yaparız ki, karşımızdakini ne kadar üzdüğümüzün, kırdığımızın farkına bile varmayız. Oysa Türkçe öylesine güzel bir dil ki, onu gerçekten kullanmasını bilsek, sevdiğimiz, değer verdiğimiz bir insanı hiç kırmadan her şeyi söyleyebiliriz. Zaman zaman karşımızdaki insana güzel sözler söylediğimizi sanırız ama aslında onu kırabiliriz. Aynı kapıya çıkan bir konuyu iki yoldan da ifade edebiliriz. Biri çok kırıcı biri de sevecen olabilir.
guzelsozler.sendeyiz.com